Rade Šerbedžija je jedan od najpopularnijih i najtaletovnijih srpsko- hrvatskih glumaca, takođe je i producent, pisac i muzičar.
Jedan je od retkih sa prostora bivše Jugoslavije koji su uspeli da ostvare zapaženu inostranu karijeru.
Popularni glumac se dva puta upuštao u bračne vode, naime, iz prvog braka ima dvoje dece, a isto toliko ima i iz drugog.
Trenutno sa svojom porodicom živi u Hrvatskoj, ali već nekoliko godina razmišlja o tome da se ponovo sa porodicom vrati u inostranstvo.
Rade Šerbedžija je veliki ljubitelj sporta, a visok je 178 cantimetara.
Rade Šerbedžija – Biografija
Rade Šerbedžija je rođen 27. jula 1946. godine u Socijalističko Federativnoj Republici Jugoslaviji, u mestu Bunić, koje se nalazi u Lici.
Ne ostaje dugo u svom rodnom mestu, sa svega pet godina seli se zajedno sa svojom porodicom u Vinkovce, gde završava osnovnu i srednju školu.
Tokom školovanje dobio je ulogu u pozorišnoj predstavi pod nazivom “Hajdi“, čiju premijeru umalo da propusti zbog fudbalske utakmice.
U Vinkovcima je živeo sa svojom majkom Stanom, starijom sestrom Milicom i ocem Danilom sve do svoje ženidbe.
Njegova najveća ljubav je književnost, želeo je da je studira i da postane pesnik, međutim, većina njgovih prijatelja ga je nagovorilo da se opredeli za Akademiju za pozorište, film i umetnost, koju je i upisao u Zagrebu.
Na Akademiji u Zagrebu diplomirao je u roku, sa visokom ocenom, 1969. godine.
Glumačka karijera Radeta Šerbedžije
Rade Šerbedžija je debatovao na filmu 1966. godine, pod nazivom “Prikupljanje hrabrosti“, a svega dve godine kasnije dobija svoju prvu glavnu ulogu u filmu “Gravitacija ili fantastična mladost činovnika Borisa Horvata“.
Nakon ovog filma sledi niz uloga preko kojih Rade ostavlja značajan trag u svojoj karijeri, te postaje prepoznatljiv u svetu filma na našim prostorima.
U periodu od 1966. do 1970. godine, Rade Šerbedžija se pojavljuje u sledećim ostvarenjima: “Sedam sati i petnaest minuta“(1966. godine); “Iluzija“ i “Crne ptice“ iz 1967. godine; 1968. godine u “Seansa“, “Osveta“, i “Maratonci“; “Meteor“, “Čamac za kron- princa“, “Dio e con noi“ i “Sedmina“ iz 1969. godine.
Od 1970. do 1985. godine, pojavljuje se u: “Kainov znak“, “Sam čovjek“, “Papagaj“; “Idu dani“, “Crveno klasje“, svi iz 1970. godine; “Putovanje na mjesto nesreće“ i “U gori raste zelen bor“ iz 1971. godine; “Prosjaci i sinovi“, “Poslijepodne jednog fazana“, “Rođendan male Mire“, “Zvezde su oči ratnika“(1972. godine); “Pelikani“, “Živjeti od ljubavi“, “Begunac“ (1973. godine); “Nokturno“, “Tojota Korola 1000“, “Obešenjak“, “U registraturi“, “Užička republika“ (1974. godine); “Pesma“(1975. godine), “Noćna skela“(1976. godine), “Hajka“ i “Nikola Tesla“ (1977. godine); “Bombaški proces“ i “Bravo maestro“ (1978. godine); “Novinar“, “Usijanje“; “Ivan Goran Kovačić“ (1979. godine); “Duvanski put“, “Sedam plus sedam“, “Gospođica“ iz 1980. godine; “Oslobođenje Skoplja“, “Tuga“, “Nepokretni grad“ (1981. godine); “13. jul“, “Kiklop“, “Tamburaši“, “Variola vera“, “Život i priča“, “Zadah tela“, “Kvit posao“, “Banović Strahinja“, “Noć poslije smrti“ (1983. godine); “Štefica Cvek u raljama života“, “Pejzaži u magli“ i “Una“(1984. godine); “Horvatov izbor“ (1985. godine).
Debatuje u filmu “Život je lep“ 1985. godine, u režiji Bore Draškovića, u kom Rade ima ulogu harmonikaša.
Godinu dana kasnije, Rade Šerbedžija se pojavio na Pulskom festivalu na kom je bio nagrađen za uloge u filmovima: “San o ruži“, u režiji Zorana Tadića i “Večernja zvona“, u režiji Lordana Zofranovića.
U periodu od 1985. do 1993. godine pojavio se u sledećim ostvarenjima: “Putovanje u Vučjak“(1986. godine); “Osuđeni“, “Čovek u srebrnoj jakni“, “Zaljubljeni“ i “Kriminalci“ (1987.godine); “Zagrljaj“, “Manifesto“, “Hanin rat“(1988. godine); “Povratak Arsena Lupena“ i “Čovjek koji je volio sprovode“(1989. godine); “Karneval, anđeo i prah“ i “Majstori mraka“ (1990. godine); “Dezerter“(1992. godine); “Kontesa Dora“(1993. godine).
Kako je već pomenuto, zbog političke situacije koja je bila prisutna u našoj zemlji, Rade zajedno sa svojom porodicom odlazi u inostranstvo 1992. godine, gde započinje svoju inostranu karijeru.
Proslavlja se u makedonskom filmu “Pre kiše“ iz 1994. godine, u režiji Milča Mančevskog.
Ovaj film je doneo Šerbedžiji nominaciju za Oskara, a pored toga je film osvojio deset nagrada na prestižnom festivalu u Veneciji.
Od 1995. do 2000. godine pojavljuje se u: “Urnebesna tragedija“, “Belma“, “Two Deaths“(1995. godine); “Memento“, “Nečista krv“, i “Broken English“(1996. godine); “Svetac“, “Tregua, La“(1997. godine); “Mare largo“, “Polish wedding“, “Praški duet“ i “Moćni Džo Jang“(1998. godine); “Širom zatvorenih očiju“, “II Dolce rumore della vita“, “Stigmata“(1999. godine.); “Nemoguća misija 2“, “Svemirski kauboji“, “Sneč“ i “Je li jasno, prijatelju?“ (2000. godine).
U periodu od 2001. godine do 2010. godine, Rade se pojavljuje u ostvarenjima: “Južni Pacifik“(2001. godine); “Tihi Amerikanac“(2002. godine); “Spooks“(2003. godine); “Eurotrip“, “Golemata voda“ i “The Fever“(2004. godine); “The Keeper: The Legend of Omar Khayyam“, “Short Order“, “Betmen počinje“, “Go west“, “The Fog“ i “Surface“(2005. godine); “Moscow Zero“, “The Elder son“(2006. godine); “Balkanski sindrom“, “Brat“, “Tesla“, “Shooter“, “24“, “Say it in Russian“, “Pravo čudo“, “Fallen“, “Fugitive pieces“, “Bitka u Sijetlu“ i “Liebeskeben“ svi iz 2007. godine; “The Eye“ i “Quarantine“(2008. godine); “Thick as Thieves“, “Middle men“ i “Istraživači iz Majamija“(2009. godine); “Kao rani mraz“, “Sedamdeset i dva dana“, “Hari Poter i relikvije smrti“(2010. godine).
Od 2010. godine pa sve do danas, pojavio se u: “5 days od war“, “Tatanka“, “X- Men: First class“, “u zemlji krvi i meda“ i “Blossom“(2011. godine); “Balkan nije mrtav“, “The Fourth State“, “Ustanička ulica“; “96 sati: Istanbul“ i “Treće poluvreme“(2012. godine); “Red widow“(2013. godine); “Downtown Abbey“(2014. godine) i “Oslobođenje Skoplja“(2016. godine).
Privatni život Radeta Šerbedžije
Rade se oženio Ivankom Cerovac, zagrebačkom profesoricom plesa i koreografkinjom, 1971. godine, sa kojom ubrzo dobija prvo dete. Sin Danilo je njegov najstariji sin, a svega dve godine kasnije par dobija i drugo dete, ćerku Luciju.
Nažalost, par ne upseva da opstane, nakon šesnaest godina braka, 1987. godine, njih dvoje podnose zahtev za razvod i stavljaju tačku na svoju ljubavnu priču.
S obzirom da imaju svoje dece zajedno, trudili su se da ostanu u što boljim odnosima, kako bi oboje učestvovali u obrazovanju Danila i Lucije.
Nakon određenog vreme, Rade je napisao zbirku pesama koju je upravo posvetio svojoj prvoj velikoj ljubavi, bivšoj supruzi Ivanki. U ovoj zbirci pesama Rade je na neki način priznao da je on jedini krivac za neupeh njihovog braka.
Četiri godine, u periodu od 1986. do 1990. godine, Rade Šerbedžija je živeo u Novom Sadu, gde je radio na Akademiji umetnosti kao vanredni profesor.
Iz njegove klase izašla je jedna od naših najtelentovanijih glumica, Branka Katić.
Rade zajedno sa našim glumcem Ljubom Tadićem osniva pozorište 1990. godine. Iste godine upoznao je svoju drugu ljubav, sadašnju suprugu Lenku Udovički, koja je čak dvadeset godina mlađa od njega. Par ubrzo započinje ljubavnu romansu, a nakon samo nedelju dana poznanstva počinju da žive zajedno.
30.juna 1991. godine odlučili su da krunišu svoju ljubav brakom.
Rade Šerbedžija je poznat po tome što je veoma često javno iznosio svoje mišljenje o političkoj sceni kako u Hrvatskoj, tako i u Srbiji. Naime, Rade je javno govorio protiv Tuđmana u Hrvatskoj, dok je u Srbiji govorio protiv Miloševićevog režima.
Davne 1992. godine, 27. maja, doživeo je veliku neprijatnost kada su ga u klubu, u kom je slavio rođendan svoje ćerke Nine sa prijateljima, bio napadnut od strane tri nepoznata mladića. Kako su mladići bili pijani, vređali su Radeta, a jedan od njih je upregnuo pištolj na njega, na svu sreću niko nije bio povređen.
Tek nakon ovog napada, Rade je shvatio da njegova porodica može biti u opasnosti zbog njegovog političkog “angažovanja“, te je zbog toga odlučio da napusti Srbiju zajedno sa svojom porodicom. Nakon samo nekoliko dana, zajedno sa svojom ženom i ćerkom, odlazi u Sloveniju gde iznajmljuju stan u kom žive narednih godinu dana.
Nakon godinu dana života u Sloveniji, porodica Šerbedžija je odlučila da je najbolje da pokušaju da otpočnu nov život u Londonu, s obzirom na političku situaciju koja je vladala u našoj zemlji.
Odlaze u London, u kom se veoma teško snalaze s obzirom da su bili u veoma teškoj finansijskoj situaciji, pored čega nisu imali papire. Sa njima je pošla njihova prijateljica, glumica Vanesa Redgrejev, koja se našla u istoj situaciji.
Rade odlučuje da pokuša na nekim audicijama, kako bi svojoj porodici omogućio bolji život, svestan da je veliki broj glumaca na sceni, te da je teško biti izabran za uži krug.
Godinu dana kasnije, 1994. godine, odlazi na audiciju za film “Pre kiše“ makedonskog reditelja i scenariste Milča Mančevkoga, koji snima iste godine. Film postiže veliki uspeh, te nakon njega slede bolji dani za Radeta i njegovu porodicu.
U Londonu su živeli narednih devet godina, nakon čega odlučuju da se presele za Los Anđeles.
Tek 2010. godine, Rade se zajedno sa svojom porodicom vraća za Hrvatsku. Često je izjavljivao da se naš mentalitet znatno razlikuje od zapadnog, te da nije želeo da mu ćerke gube kontakt sa hrvatskim mentalitetom i jezikom.
Godinu dana kasnije Rade dobija poziv sa Akademije primenjenih umetnosti u Rijeci, nakon kog počinje da drži časove glume na engleskom jeziku. Studije su trajale tri godine, a Rade je imao želju da napravi kampus, te da izgradi Kulturni centar, nažalost ovaj projekat još nije uspeo da dobije podršku vlasti, te nije bio realizovan.
Rade Šerbedžija se 2011. godine našao na listi “100 najpoznatijih Srba u svetu“, koja je sastavljena od strane prestižnog Pres Magazina.
Tokom svog života često je učestovao u humanitarnim akcijama, a jedna od njih bila je i 2012. godine kada se prikupljao novac za vranjsko pozorište “Bora Stanković“, koje je izgorelo u požaru.
U Turskoj, na festivalu “Malatya“, Radetu je uručena počasna nagrada, dok je iste godine osvojio nagradu “Titano d’Oro“ u San Marinu za najbolju glavnu ulogu u popularnom filmu “Shun Li e Poeta“.
Rade je ponovo počeo da upada u neprijatne situacije kada je komentarisanje političke scene u pitanju, što se na kraju ispostavilo kao izmišljotina određenih ljudi. Kako mu se ne dopada situacija u Hrvatskoj, Rade je rekao da razmišlja da se ponovo vrati u inostranstvo, razmatrajući Njujork, Los Anđeles ili London.
Pre dve godine zadesila ga je tragedija, naime, njegov otac je preminuo.
Rade Šerbedžija je tokom svoje višedecenijske glumačke karijere uspeo da ostvari mnoga prijateljstva i poznanstva, kako sa našim glumcima, tako i sa gumcima u inostranstvu.
Poznato je da je bio veoma blizak sa Draganom Nikolićem, Ljubom Tadićem, Pavlom Vuisićem, Arsenom Dedićem, Sonjom Savić, Kemalom Montnom i mnogim drugima.
Što se tiče holivudskih glumaca, sklopio je prijatljstvo sa Anđelinom Žoli, sa kojom je radio u nekoliko navrata. Ona ga je oduševila svojim obrazovanjem i zalaganjem za humanitarni rad. Pored Anđeline, združio se sa prelepom Šarliz Teron, i Vanesom Redgrejej, kao i sa Benisio del Toro koji mu je bio prvi komšija u Americi.
Rade Šerbedžija važi za jednog od najobrazovanijih glumaca na našoj sceni, o tome svedoči činjenica da pored srpskog i hrvatskog, tečno govori engleski, ruski i italijanski jezik.
Talentovani glumac je postao član prestižne Američke akademije filmske umetnosti i nauka 2017. godine, te je samim tim jedan od njegovih zadataka da odlučuje o dobitnicima Oskara.
Poseduje makedonski, slovenački i hrvatski pasoš.
Ime i Prezime: Rade Šerbedžija
Datum i mesto rođenja: 27. jul 1946. godine, mesto Bunić
Zanimanje: Glumac, režiser, producent
Visina: 178 cm
Težina: /