Srpski glumac koji je uspeo da postigne ogroman uspeh na filmskom platnu, kao i pozorištu, i sam potiče iz porodice koja se bavila istom umetnošću.
Tokom svoje dugogodišnje karijere bio je nagrađivan mnogo puta, a takođe je poznato da je Miki vrlo politički aktivan. Reći ćemo ponešto o njegovom putu ka uspehu i trenutnom radu.
Miki Manojlović- Biografija
Poznati srpski glumac Predrag “Miki“ Manojlović rođen je u Beogradu 5.aprila 1950. godine. Kako je i sam poticao iz porodice pozorišnih glumaca, njegova sudbina bila je određena već u detinjstvu. Mikijeva majka, Zorka Manojlović, bila je naša poznata filmska, pozorišna i televizijska glumica, rodom iz Bograda. Zorka je bila cenjena dugogodišnja članica Pozorišta Boško Buha u kom je odigrala mnoge prestižne uloge, među kojima se izdvajaju predstave: “Tom Sojer“; “Oliver Tvist“; “Snoviđenje Simone Mašar“.
Takođe je ostvarila i značajne uloge na filmskom platnu, od kojih su najpoznatije: “Rane“; “Jagoda u supermarkeru“; “Tuđa Amerika“ i druge.
Nakon završene srednje škole, Miki Manojlović odlučuje da se prijavi na prijemni ispit za Akademiju, koji uspešno prolazi. Nakon završetka Akademije, Manojlović počinje da nastupa u pozorištu.
Miki Manojlović je u braku sa Tamarom Vučković koja se takođe bavi glumom. Ovaj par je dobio sina Ivana, a Miki iz ranijeg braka ima ćerku Čarnu.
Filmska, televizijska i pozorišna karijera Mikija Manojlovića
Karijeru započinje u jednoj od najpoznatijih serija na našim prostorima “Otpisani“ u režiji Aleksandra Ace Đorđevića, snimljenoj u produkciji Televizije Beograd tokom 1974. godine i 1975. godine. Radnja serije se bazira na avanture mladih ilegalaca koji se nalaze u okupiranom Beogradu s obzirom da je vreme Drugog Svetskog rata.
S obzirom na ogromnu popularnost koju je serija steka nakon dve godine prikazivanja, snimljen je i nastavak pod nazivom “Povratak otpisanih“. Pre Otpisanih, pojavljivao se u seriji “Čedomir Ilić“ iz 1971. godine; u jugoslovenskoj televizijskoj drami pod nazivom “Sarajevski atentat“ iz 1972. godine; u jugoslovenskom filmu “Jelisavetini ljubavni jadi zbog molera“ u režiji Dejana Karaklajića iz 1972. godine; dokumentarni film “Smeh sa scene: Atelje 212“ iz 1972. godine; zatim u seriji “Građani sela Luga“ iz iste godine; “Majstori“ iz 1972. godine.
Godinu dana kasnije Miki se pojavljuje u televizijskoj seriji “Slike bez rama iz dečijih knjiga“ snimljenoj u produkciji Televizije Beograd, pored njega u njoj se pojavljuje i Živojin Žika Milenković.
1974.godine pojavljuje se u filmovima: “Jednog lepog, lepog dana“; “Zašto je pucao Alija Alijagić“ i “Košava“.
Naredne godine pojavljuje se u jugoslovenskom TV filmu “Nagrada godine“ u režiji Vladimira Andrića, kao i u Tv filmu “Sinovi“ u režiji Slavoljuba Stefanovića Ravasa. Igra u crno- beloj seriji “Život je lep“.
1976.godine je mnogo radio, prvo je igrao u kratkometražnom jugoslovenskom filmu “Pohvala svetu“ u režiji Slobodana Šijana; zatim u filmu “Priča o vojniku“ koji je režirala Mira Trailović, jedna od osnivača Ateljea 212, pozatnog pozorišta u Beogradu. Sledi televizijski film “Idi tamo gde te ne poznaju“, nakon njega serija “Morava 76“; “Grlom u jagode“ u režiji Srđana Karanovića, sa kojim je Rajko Grlić napisao scenario, postigla ogromnu popularnost na svim prostorima bivše Jugoslavije. Devet godina kasnije snimljen je i istoimeni film, koji zapravo predstavlja nastavak serije.
Miki Manojlović 1977. godine igra u filmu “Hajka“ koji nas opet vraća u vreme Drugog svetskog rata, kada četnici predlažu partizanima da se ujedine protiv Italijana, međutim, umesto predstavnika četnika partizani ugledaju italijansku vojsku…
Iste godine pojavljuje se u igranoj dečijoj, humurističkoj seriji pod nazivom “Usijane glave“.
Krajem sedamdesetih godina prošlog veka pojavljuje se još u: “Poslednji podvig diverzanata Oblaka“, “Moć govora“ i “Večera za Milicu“.
Kako vreme odmiče poznati glumac dobija sve više uloga, 1980. godine pojavljuje se u kratkometražnom filmu “Kadinjača“, zatim 1981. godine u filmovima: “Sok od šljiva“; “Piknik u topoli“; “Samo jednom se ljubi“; “Sezona mira u Parizu“; kao i seriji “Sedam sekretara SKOJ-a“.
1982.godine pojavljuje se jugoslovenskom filmu “13. jul“, pored njega se u film pojavljuju Petar Božović, Petar Baničević i Rade Šerbedžija, zatim u kratkometražnom filmu “Mačor na usijanom limenom krovu“ u režiji Aleksandra Đorđevića.
Naredne godine se pojavljuje u našem filmu “Nešto između“ zajedno sa svojom majkom. Film “Marija, gde si…?“ je iz iste godine.
1984.godine pojavljuje se u serijama: “Nešto između“ u režiji Srđana Karanovića, snimljenoj na osnovu istoimenog filma; “Štefica Cvek u raljama života“; zatim u filmu “U raljama života“, snimanom po romanu “Štefica Cvek u raljama života“, u kom se pojavljuju Velimir Bata Živojiović i Gorica Popović.
Glumi u filmu “To nije moj život, to je samo privremeno“ iz 1985. godine, zatim u filmu “Tajvanska kanasta“ u režiji Gorana Makovića, u kom četrdesetogodišnji nezaposlen arhitekta pored svoje supruge ima i mladu devojku, preokupiran je izradom nepokretnih skulptura…Nakon njega sledi već pomenuti film “Jagode u grlu“ koji predstavlja nastavak kultne serije “Grlom u jagode“.
Iste godine pojavljuje se u ozbiljnijem filmu “Otac na službenom putu“ u režiji jednog od naših najpoznatijih reditelja Emira Kusturice. Film se bavi opisivanjem Titovog razlaza sa Staljinom davne 1948. godine, nakon čega slede teške godine za mnoge jugoslovenske komuniste.
U filmu “Za sreću je potrebno troje“ iz 1985. godine, čovek primoran siromaštvom više ne vidi izlaz te se odlučuje za plačku banke sa lažnim pištoljem, biva uhapšen i završava iza rešetaka na 3 godine. Nakon odlužene kazne, na svom putovanju kroz Zagreb, upoznaje dve potpuno različite žene koje će imati značajnu ulogu na njegove odluke u budućnosti.
U periodu od 1987. godine do 1990. godine pojavljuje se u serijama: “Race for the Bomb“; “Vuk Karadžić“; “Vreme čuda“; kao i u filmovima “Vreme čuda“ i “Seobe“.
Od 1990. godine do 1995. godine pojavljuje se u: “Baal“; “Ub week- end sur deux“; popularnom filmu “Mi nismo anđeli“; “Tango argentino“; velikom jugoslovenskom hitu “Tito i ja“; seriji “Broz i ja“; “La piste du telegraphe“; “Podzemlje“ i “Tuđa Amerika“.
Od 1996. godine do 2000. godine pojavljuje se u: “Portraits chinois“; “Court toujours: L’inconnu“; “Ciganska magija“; “Artemisia“; “Mesar“; kultnom filmu “Rane“; “Bure baruta“; još jedom prestižnom filmu u režiji Emira Kusturice “Crna mačka, beli mačor“; “Emporte- moi“; “Rien a dire“; “Les amants criminels“.
Od 2000. godine do 2005. godine Miki Manojlović glumi mnogobrojnim filmovima i serijama, možemo ga videti u: “Voci“; “Epouse- moi“; “Sans plomb“; “Mortel transfert“; “Jeu de cons“; “Kako los son“; “Duga ponoć“; “Les marins perdus“; “Mali svet“; “Gate to Heaven“; “Mathilde“; “Hurensohn“; “Ne fais pas ca“; “100 minuta slave“
Nako toga: “Mi nismo anđeli 2“; “Ze film“; “L’enfer“; “La fine del mare“; “Klopka“; “Irina Palm“; “Hadersfild“; “Zavet“; “Na lepom plavom Dunavu“; “I demoni di San Pietroburgo“; “Largo Winch“; “Besa“; “Na terapiji“; “Neka ostane među nama“; “Cirkus Kolumbija“; “Urgentni centar“; “Do balčaka“.
Film “Apsurdni eksperiment“ je poslednji na kom je Miki Manojlović radio.
Priznanja
Miki Manojlović je 2011. godine proglašen za počasnog doktora Evropske filmske akademije kako bi mu se odala počast za sve zasluge u oblasti pozorišta i filma u jugoistočnoj Evropi.
Dobio je nagradu “Pavle Vuisić“ 2004. godine, ova nagrada se dodeljuje glumcu za životno delo.
Za ulogu Milana u predstavi “Kumovi“ 2012. godine dobio je nagradu “Milivoje Živanović“.
Iste godine dobio je nagradu “Dobričin prsten“.
2016.godine dodeljeno mu je priznanje “Stefan Prvovenčani“.
Od međunarodnog festivala filmske kamere “Braća Manaki“ dodeljena mu je specijalna Zlatna Kamera 300.
Prošle godine mu je dodeljen francuski Orden umetnosti i književnosti u rangu viteza.
Ime i Prezime: Predrag Manojlović
Zanimanje: glumac
Datum i mesto rođenja: 5.april 1950. godine, Beograd
Visina: /
Težina: /